Nota biograficzna

Jerzy Harasymowicz (1933-1999) urodzony w Puławach, a wychowany w Stryju, zawędrował poprzez Lwów, Rzeszów i Limanową do Krakowa, gdzie osiadł i gdzie w 1953 r. zaczął drukować swoje wiersze. Wiersze karpackiego wędrowca. W jego życiu dominowały bowiem nie „fakty i zdarzenia biograficzne”, a właśnie bezprecedensowa symbioza z przyrodą, z zaczarowanym teatrem pejzażu. Był współuczestnikiem słynnego debiutu pięciu na łamach Życia Literackiego Literackiego roku 1955, a rok później wydał swój pierwszy tomik poezji zatytułowany „Cuda”. Przez prawie pół wieku żył w poetyckim uniesieniu. Żył wyłącznie pisaniem i wędrówkami po swoim baśniowym świecie. Wydał ponad 50 zbiorów wierszy, pobił rekordy nakładów, zawładnął sercami kilku pokoleń Polaków.
L. Żuliński: Jerzy Harasymowicz. Wybór liryków, wyd. MUZA, Warszawa 1999.

Jerzy Harsymowicz był jednym z tych autorów, dzięki którym w roku 1956 nastąpił przełom w polskiej literaturze literaturze otworzyła się nowa epoka naszej kultury. W miejsce fałszywych idei zaproponował swoje sny – sny z lirycznej ojczyzny bieszczadzkich połonin, rwących zakoli Popradu, beskidzkich wzgórz… W niej się odnajdywał. Ale także w sarmacko-barokowych rudymentach polskiej kultury, dawnych eposach narodowej historii, zaginionym świecie Bojków i Łemków oraz w wiecznej Krainie Łagodności, czyli Naturze – w jej urodzie zakochany był do końca swoich dni, jej bezgranicznie ufał, tam czuł się tym bardziej bezpiecznie, im bardziej nie przystawał do świata zewnętrznych wydarzeń.

Ten wybór powstawał w ścisłej współpracy z poetą; był manifestacją jego wiary w sens „postawy lirycznej”. I tak chciał tę książkę traktować.
L. Żuliński, tamże.

Ten wybór jest jak do tej pory najobszerniejszym wyborem wierszy poety… i najwdzięczniejszym.